O BENİM MELEĞİM,2.
“Ben de onu dryorum ya.”
“Kusura bakma arkada§, §oyle bir gerinip kemiklerimi 89a-yim derken bir kazadir oldu i§te.”
“Anla§ildi, tamam, ama bir daha olmasin, tamam mi?”
‘Tamam.”
Bu kisa konu§manin ardindan Parin’in kafasi bilgisayar gi-bi gali^maya ba§ladi. Duydugu ses hi$ yabanci gelmiyordu. Bir sure du§undukten sonra yildirim gibi saga dondu ve az once tarti§tigi adami omuzlanndan yakalayip nispeten aydinlik olan nezarethanenin ortasina <?ekti. Adam, neye ugradigini §a§ir-mi§ti. Ikisi de dikkatle birbirini inceledi. Parin, bu yuzu bir yer-den taniyor ama 9ikaramiyordu. Parin, adamin sesiyle irkildi.
“Vay, gazeteci, sen ha… Kirk yil bu§unsem seninle burada kar?ila$acagim aklima gelmezdi. Ne halt ettin de buraya d0§-tOn?”
“Aaa, kimyager, bak sen dunyanin i§ine. Yillar sonra bu delikte kar§ila§acakmi§iz demek ki, kader i§te. Ama iyi ki 91k-tin kar§ima.”
“Hayirdir, benden yardim mi umuyorsun? Hayatimda ilk kez senin yQzGnden kodese du?mu§tum. Neden yardim ede-yim sana?”
“Birak bu laflan, sen nasil olsa i<?eri girecektin gunun birin-de.”
“Dogru lata ne denir? Ama srftah sayende oldu.”
“Sonra da kom^u kapisi yaptin kodesi.”
“Bak bu dogru. Iyi de sen burada ne anyorsun? Senin gibi-ler i^eri du§se bile biz paryalann arasina atmazlar yahu.”
“Hakli sayilirsin ama buraya girmek igin elimden geleni yaptim.”
“O da niye? Burasini Hilton Oteli mi sandin?”
“Yok canim, buranin ne bok oldugunu bilirim de birisini an-yorum.”
“Kimmi? o?”
“§u me§hur uyu§turucu kagakgisi San Hasan’in sag kolu Ot9u Avni’yi bu sabah igeri almi§lar, buradaymi? diye duy-dum.”
“Ne olacak?”
“O da ne demek? Benim bu i§leri kovaladigimi iyi bilirsin. Yillar once buyuk bir ila9 fabrikasinda kimyager olarak 9ali§i-yordun, parlak bir gelecegin vardi. ama kisa zamanda 90k para kazanip ko§e donme hevesi dunyani karartmi§ti. O 9eteyi de ben ortaya 9ikartmi§tim. Unuttun mu?”
“Unutur muyum hig? 0 gunden sonra beiim dogrulmadi. Bir daha dogru durnst i§ bulamadim, uyu$turucuya da ali§mi§tm bir kere. Beni hep ma$a olarak kuilanip harcadilar. Hayatmin yansi hapiste ge^ti. Sonunda kOgOk bir safca olup giktm.”
“Senin ya§adiklanni ba§kasinin ya§amasini ister misin?”
“Dograsunu istersen istemem.”
“Oyleyse bana yardim et de §u Avni’yi bulalim.”
“Ne yapacaksin bulunca?”
“Yahu §u adami bulabilmek i9in buraya girmeyi goze al-dim, hatta polis bile dovdum, sen sorgu sual ediyorsun karde-§im. Yardim edecek misin etmeyecek misin?”
“Polis mi dfivdOn?”
“Evet, hem de sokak ortasinda.”
“Yapma yahu.”
“Yaptim bile.”
“Iyi halt etmi§sin. Neyse, ben ?u Avni’yi bir ara^trayim ba-•^alim burada mi?”
“in§allah buradadir, yoksa bo§una igeri girdim demektir.”
“Sen zircirlik deliysen Avni ne yapsin?”
“Sen de haklisin kimyager, ben hakikaten hafiften gatla-gim.”
“Hafif filan degil, resmen zincirliksin, zinciriik.”
“Oyleyim vallahi.”
“Ha §unu bileydin.”
Bir kahkaha patlatan kimyager nezarethaneyi turlamaya ba§lami§ti. Parin ise eski gunlere donmu§tu. Uyu§turucu piya-sasinda kimyager olarak bilinen Kamil Ta§ar’i hakikaten ilk kez kendisi ortaya 9ikarmi§ ve hapse girmesine neden olmu§tu. Ne-reden bakilsa 15 yillik bir hikayeydi bu. O siralarda ulkenin en onemli ilag fabrikalanndan birinde dolgun bir ucretle 9ali§an ge-
lecegi parlak bir kimyagerdi Kamil Ta§ar. Ama uyu§turucu ge-telerinin cazip tekliflerine dayanamayip fabrikanin deposun-dan yuruttugii hammaddeleri yeralti dunyasina satmaya ba§-lami§ti. Bu sati§lar birka$ yuz gramla ba§lami§, birkag kiloya 9ikmi§ sonunda <?uval hesabina gelip dayanmi§ti. Bu durum-da Kamil’in yakalanmasi uzun surmemi§ ve hayati sonmu§tu. Artik uyu§turucu bagimlisi ve kuQuk bir satici pargasiydi. Zirt pirt gozaltma alinmaya ali§mi§, nezarethane ve hapishane ikinci adresi haline gelmi§ti. Uyu§turucu getelerinin ila? fabri-kasi ve dolayisiyla Kamil Ta§ar’la olan baglantisini bulup gika-ran da ismail Parin’di. Kaderin cilvesine bakin ki §imdi Kamil, Parin’e bir §ekilde yardimci oluyordu. Hayat gergekten garip cilveler yapiyordu zaman zaman.
Parin, eski gunleri du§unurken kimyager yaninda ugursuz suratli bir tiple kar§isina dikildi.
“i?te Avni’yi buldum gazoteci. Ne yapacaksan yap baka-lim.”
“Ben ne yapanm yahu? Bir iki soru soracagim, hepsi o ka-dar.”
Uq gunluk sakali, uykusuzluktan dibe batmi§ karanlik ba-ki§li gozleriyle adeta tisladi Avni:
“Soracaksin da ne olacak? Bu alemin kfikOnO mu kuruta-caksin?”
“Kokunu kurutamam ama bir kolunu kiranm. Senin patro-nun olacak adi herifi ortadan kaldirmak da az i§ degil.”
“Bo§versene, bin gider bin gelir bunlann. Biz hepimiz ma-?ayiz.”
“Hakli olabilirsin ama susup oturmak da gare degil.”
“Belki de haklisindir. Zaten bu safer sonumun geldigini hissed ryorum.”
“Bunu da nereden gikardin?”
“Ba§ima gelenleri bilsen sormazdin.”
“Bilmedigime gore anlatmak istemez misin?”
“Bu onuncu yakalani§im. Son ug enseleni§imde orgute hayli zararim oldu. Bundan onceki i9eri almi§imda uzerimde patronun arabasinin ruhsati vardi. O gune kadar uyu§turucu
